" اَلو روانشناس "

من می‌توانم بـه تــو اعتمـاد کنم؟

«نمی‌دونم از کی شروع شد ولی هر کاری می‌کنم نمی‌تونم بهش اعتماد کنم؛ شاید تقصیر خودمه. شاید هم اون با کارش باعث شده نتونم حس خوبی داشته باشم. دلم می‌خواد بدونم کجاست، چه کار می‌کنه؛ سر کارشه؟ واقعا جلسه داره؟ چرا هیچ وقت رمز موبایلش رو به من نمی‌گه؟ پس چرا من همیشه موبایلم روی میزه!؟ ولی اینجوری نمی‌شه. خودم هم حس خوبی ندارم.

انگار بي‌قرارم، اصلا آرامش ندارم... .» متأسفانه اين دغدغه بسياري از زن‌ها و شوهرهايي است كه گاهي با بي‌اعتمادي نسبت به يكديگر، زندگي را، هم به‌خودشان و هم اطرافيان زهر مي‌كنند. اينكه دائم تحت كنترل ريسمان‌هاي نامرئي همسرت باشي حس خوبي نيست؛ اينكه يك نفر دائم بخواهد بداند كجا هستي، كجا مي‌خواهي بروي و كي برمي‌گردي خانه، حس بي‌اعتمادي را در تو زنده مي‌كند. از طرفي كسي هم كه با اين افكار آزاردهنده مواجه مي‌شود، اين را حق خود مي‌داند كه از كار‌هاي طرف مقابلش مطلع باشد، غافل از اينكه به اين ترتيب نه‌تنها مقاومتش بيشتر مي‌شود بلكه نمي‌تواند به نتيجه مطلوبي هم برسد. ولي واقعا چه بايد كرد؟ چرا به جاي اعتماد كردن به يكديگر در كار هم تجسس مي‌كنيم؟ شايد دليل اصلي‌اش اين باشد كه تعريف درستي از زندگي زناشويي، حق و حقوق واقعي كه نسبت به هم داريم و احترامي كه بايد به خواسته‌هاي همديگر بگذاريم نداريم. در اين خصوص با دكتر مريم نجابتيان، مشاور خانواده و مدير گروه روانشناسي وزارت ورزش و جوانان صحبت كرده‌ايم‌.

به نوع ارتباط‌تان نگاه كنيد

‌ انتخاب همسر‌ از راه‌هايي است كه مي‌تواند به بسياري از نياز‌هاي فردي و غريزي ما پاسخ بگويد و زمينه‌اي است براي اينكه بتوانيم به نيازهاي دروني خودمان پاسخ بدهيم. در واقع با ازدواج مي‌توانيم كودك درون خودمان را نوازش دهيم و آرامش كنيم. بنابراين با انتخاب همسر و زندگي زناشويي، ما به بخشي از نيازهاي دروني خودمان پاسخ مي‌دهيم. ولي مي‌خواهيم بدانيم فرايند ارتباط زناشويي موفق چه فرايندي است كه طي آن زن و شوهر از مرزهاي ظاهري زناشويي مي‌گذرند و براي رابطه خودشان حريم مي‌سازند كه در اين حريم، هم مي‌توانند نيازهاي خودشان را برآورده كنند و هم به نيازهاي عاطفي همسرشان پاسخ بدهند و در ارضاي اين نيازها به آرمان‌ها و اهداف ارتباط زناشويي هم برسند.

معناي حريم را مي‌دانيد؟