" اَلو روانشناس "

زنان و طرح مسايل جنسي


باورهاي رايج و عمومي درباره مسايل جنسي، اين گونه مسايل را يا در حيطه مسايل بسيار شخصي و خصوصي قلمداد کرده اند، يا در حيطه مسايل گناه آلود آن را ارزيابي كرده اند؛ هر دوي اين دلايل در عدم طرح مشكلات جنسي چه در نزد زنان و چه در ميان مردان، منجر به ايجاد گره هاي سخت و پيچيده اي شده كه در ادامه حيات خود، مشكلات روحي و رواني ديگري نظير اضطراب، افسردگي و ... را دامن زده است. در ايران ـ و بخصوص در گذشتة تاريخي ـ وجود رفتارهاي نهان روشي در مسايل جنسي باعث شده است تا وقاحت و ركاكت به عنوان فرافكني و سيستم جايگزين بروز پيدا كند، چرا كه فرهنگ ما شرم را چنان مي پندارد كه پذيرفتن آن، يا انجام رفتاري اخلاقي و شرمگينانه، الزاماً به معناي سكوت درباره مسائل جنسي است.


عدم طرح مسائل و اختلالات جنسي، نشان دهنده وجود نداشتن آنها نيست. به دليل همين نگاه گناه آلود به مسائل جنسي، به طور جدي در ايران بر روي اين مسايل تحقيقات زيادي صورت نگرفته و بررسي ها از حد مراكز دانشگاهي و پايان نامه هاي فارغ التحصيلان رشته هاي مرتبط فراتر نرفته است. در آمريكا در سال 2000 آماري منتشر شد مبني براينكه 43% زنان و 31% مردان آمريكايي با مشكلات جنسي به پزشك مراجعه كرده اند. در انگلستان 30% مراجعين زن به مطب متخصصين زنان با شكايت از مشكلات جنسي مراجعه ميكنند.