کودکان، از لحاظ جسمي کوچکتر از بزرگسالان هستند، از لحاظ هيجاني نابالغ و از لحاظ اجتماعي و شناختي، هنوز در مراحل اوليه رشد قرار دارند.

سال‌هاي اوليه رشد، در سازگاري بعدي اهميت دارند و وجود مشکلات در خلال اين سال‌ها، زمينه ساز ناسازگاري در سال‌هاي بعدي را فراهم مي‌کند.

مشکلات رواني در کودکي، حتي اگر موقت و گذرا باشد، احتمال دارد که پيامدهاي جدي در برداشته باشد؛ زيرا ممکن است که يادگيري و رشد کودک را مختل کند. از جمله‌ اين قبيل مشکلات، استرس پس از سانحه (PTSD) مي‌باشد که به دنبال وقوع يک رويداد آسيب‌زاي شديد (زلزله، تصادف و...) بروز مي‌کند.

استرس پس از سانحه، سندرمي است که پس از مشاهده، درگير شدن، تجربه‌ مستقيم يا شنيدن يک عامل استرس‌زا و آسيب‌زاي شديد روي مي‌‌دهد، که مي‌تواند منجر به مرگ واقعي يا تهديد به مرگ يا وقوع يک سانحه جدي باشد.

کودکان نسبت به اين تجربه‌ها احساس ترس و درماندگي مي‌کنند ولي اغلب با رفتارهاي آشفته و حاکي از بيقراري واکنش نشان مي‌دهند و مدام تلاش مي‌کنند از يادآوري رويداد و سانحه اجتناب کنند.

کودکان اين حوادث را به اشکال مختلف تجربه مي‌کنند. ممکن است کودکي مستقيما در معرض حادثه‌اي همچون سوء‌‌استفاده جنسي، تصادف، سوانح طبيعي و... قرار گرفته باشد يا درباره‌ وقوع اين حوادث از ديگران شنيده باشد .

به طور کلي افرادي که چنين رويدادهايي را تجربه مي‌کنند حتي در مورد کودکان، بيشتر از اين که ما بتوانيم تجربه آنها را تصور کنيم و احساسات آنها را درک کنيم که در آن لحظه چه احساسي داشته‌اند، از آن واقعه رنج مي‌برند.

همين امر وجه تمايز استرس پس از سانحه با ساير حوادث زندگي است. بنابراين تلاش در جهت درک وضعيت فردي که استرس پس از سانحه را تجربه کرده، کار چندان ساده‌اي نيست. واکنش‌ به اين حوادث به هر شکلي که اتفاق افتاده باشد متفاوت است. الگوي آسيب‌پذيري به استرس از کنش متقابل فعال بين آمادگي‌هاي ارثي و ديگر عوامل بيولوژيکي متفاوتي در واکنش به استرس‌هاي روزمره متولد مي‌شود.

اما تاثير اين وقايع روي کودکان به فاکتورهاي مختلفي از جمله نوع حادثه، شدت، محيطي که حادثه در آن اتفاق افتاده، تداوم و تسلسل وقايع، سني که کودک در معرض چنين حادثه‌اي قرار گرفته و احتمالا بي‌دفاع بوده است، رويدادهاي آسيب‌زاي قبلي، طي کردن دوران پس از حادثه ، نحوه‌ دلبستگي کودک، به مادر يا مراقبان اوليه بستگي دارد.

کودکاني که در محيط خانواده خود در معرض خشونت و ضرب و جرح قرار دارند، حتي خشونت‌هايي که منجر به مرگ يکي از اعضاي خانواده مي‌شود؛ بيشتر مستعد آشکار کردن نشانه‌هاي استرس پس از سانحه هستند. همچنين کودکاني که در محيط زندگي شاهد طلاق والدين يا جدايي همراه با مشاجرات طولاني آنها مي‌باشند، يا توجه به شرايط زندگي قبل و پس از طلاق، احتمال بروز اين نشانه‌ها افزايش مي‌يابد .

طبق نظر متخصصان اکثر کودکان پيش‌دبستاني، براي سازگاري مجدد بعد از طلاق ، به يک دوره 2 تا سه ساله نياز دارند، آنها ممکن است پرخاشگري و افسردگي، نافرماني و مشکلات ارتباطي با همسالان ظاهر سازند.

به‌طور کلي کودکان زير 11 سال در برابر نشانگان استرس پس از سانحه ، آسيب‌پذيري بيشتري نشان مي‌دهند.

در اين ميان خردسالان ممکن است علايمي از قبيل تاخير در رشد زبان و ناتوانايي‌هاي يادگيري و گفتاري بيشتري بروز مي‌دهند.

نشانه استرس پس از سانحه ممکن است خود به خود پس از مدتي کاهش يابد، اما مجددا ماه‌ها يا سال‌ها بعد از وقوع سانحه آشکار شود. در اين مدت عوامل مختلفي از قبيل سابقه خانوادگي، تجربيات دوران کودکي، ويژگي‌هاي شخصيتي و ناراحتي‌هاي رواني پيشين مي‌تواند در بروز و تشديد نشانگان موثر باشد.


علائم استرس پس از سانحه (PTSD) در کودکان

1- ناآرامي و بي‌قراري، رفتارهاي پرخاشگرانه، احساس‌ بيزاري از ديگران.

2- گوشه‌گيري و مشکلات در روابط بين فردي به سختي انس گرفتن با ديگران (به ويژه وقتي کودک مورد سوء استفاده جنسي يا جسمي قرار گرفته باشد)

3- احساس گناه و شرمزدگي، بي‌احساسي و فقر هيجاني که از طريق جمع کردن خود و انقباض عضلات صورت مي‌گيرد.

4- واپس‌روي‌هاي رشدي (بازگشت به رفتارهاي اوليه کودکان، شب‌اداري مکيدن شست و...)

5- رفتارهاي تهييجي و برانگيختگي بيش از حد (حالت گوش به زنگ بودن که به محض مواجه شدن با محرک تنش‌زا شوکه مي‌شود.)

6- اختلال خواب، کابوس و خواب‌هاي ترسناک (روياهاي هولناک بدون محتواي مشخص)

7- اجتناب از افکار و احساسات و حتي اماکني که وقايع ناخوشايند را براي کودکان ياد‌آوري مي‌کند.

8- تکرار خاطره‌هاي آسيب‌زا از قبيل مزاحمت تجاوز و ... در ذهن کودکان.

9- تمايل بازي‌هاي تکراري پيرامون حادثه‌اي که تجربه کردند.

10- دشواري‌هاي يادگيري، مشکلات در تمرکز و تکاليف درسي



درمان و توصيه‌ها:

فرآيند درمان کودکان مبتلا به PTSD تلفيقي از دو رويکرد شناختي رفتاري مداخلات رفتاري شامل: آموزش نحوه‌ي مواجه‌ي موثر با ترس‌ها، اجتناب از اماکن يا افرادي که وقايع را يادآوري مي‌کند، مي‌باشد ؛ همچنين استفاده از تکنيک آرام بخش، پذيرش احساسات کودکان در کاهش نشانگان استرس پس از سانحه موثر است والدين چنين کودکاني مي‌بايست پس از مشاهده ي علايم فوق که بيش از يک ماه تداوم مي‌يابد و منجر به اختلال در عملکرد کلي کودکان (تحصيلي، رفتاري و...) مي‌شود نسبت به درمان آن اقدام نمايند. 

 

 

ما با اين اسلحه به دنيا نمي آييم بلکه بايد خود درصدد دستيابي به آن باشيم. هر کسي هميشه اين سلاح را در دست ندارد و تنها با صحبت کردن نمي توان آن را به دست آورد. بله از «اعتماد به نفس» صحبت مي کنم خانم ها براي افزايش اعتماد به نفس در وجودشان با دشواري خاصي روبرو هستند. اولين دليل اين دشواري اين است که خانم ها به صورتي غريزي بيشتر از آنکه به خود توجه کنند، بر مسايل اطرافيان متمرکز مي شوند و طبيعي است که زمان کمتري براي پيشرفت و ارتقاء اعتماد به نفس در وجود خود مي يابند. دليل ديگر اين که دختران حتي از ابتداي تاريخ، بيش از آنکه به داشتن جسارت و اعتماد به نفس تشويق شوند. به بي ارادگي و انفعال ترغيب مي شده اند.

اما همه روزه هنگامي که تلويزيون را روشن مي کنيد و يا شروع به خواندن روزنامه مي کنيد. با حجم وسيعي از اطلاعات و اخبار در مورد خانم هاي موفق و با اعتماد به نفس بالا برخورد مي کنيد . چگونه اين خانم ها به خودباوري رسيده اند؟ چطور آنها با وجود همه سختي ها و مشکلات موجود، به سعي و تلاش خود ادامه داده اند؟

اگر از آنها در مورد اعتماد به نفس شان بپرسيد، حتماً چنين فرمولي به شما ارايه مي دهند:



مسئوليتي را بر عهده بگيريد.

اين نکته اولين و مهمترين جزء فرمول اعتماد به نفس است شما و تنها خود شما مي توانيد در زندگي خود تحولي به وجود آوريد.

اگر منتظريد که موقعيت خوبي به شما پيشنهاد شود. لازم است زمان زيادي را صبر کنيد. اين نکته را بدانيد مسيري که شما را به قله اعتماد به نفس مي رساند همان جاده اي است که خود قدم در آن نهاده ايد و مطمئناً شخص ديگري نمي تواند شما را به قله برساند.

تجربه هاي جديدي را در زندگي امتحان کنيد. هر چيز جديد و نويني را امتحان کنيد در کلاسي که در زمينه آن آشنايي چنداني نداريد، شرکت کنيد.

خود نشان دادن درمحیطی جديد، راهي شگفت انگيز براي آموختن اعتماد و اتکا بر خويش است.

ابتدا طرح يک عمل را بريزيد و سپس آن را به انجام رسانيد. يک زمينه خاص براي پيشرفت شخصي و حرفه اي خود انتخاب کنيد و از قبل اقداماتي را که براي دستيابي به آن لازم است، مرحله بندي کنيد و براي هر مرحله زمان خاصي را در نظر بگيريد. اکنون وقت آن رسيده است که هر مرحله اي را براساس طرحي که از قبل پيش بيني شده ، بدون هيچ عذر و بهانه اي به پايان برسانيد.

هر قدم کوچکي در انجام اين مراحل، گام بزرگي است به سوي اعتماد به نفس شما!



در انجام کارهايتان پافشاري کنيد.

زماني که در ميدان چالشي جديد قرار مي گيريد مقاومت به خرج دهيد. اعتماد به نفس واقعي از اين اعتماد ناشي مي شود که شما مي توانيد با اتکا بر توان خويش و بدون در نظر گرفتن نتيجه کار با سعي و تلاش عملي را انجام دهيد و با جسارت تمام آن را به پايان رسانيد.

اگر زماني که اعتماد به نفس انجام کاري را داريد، مسئوليت انجام آن عمل را به تعويق بيندازيد، هرگز آن را انجام نخواهيد داد ؛ اما در حيطه علم روان شناسي، به اين نتيجه رسيده ايم که تغيير رفتار سبب ايجاد تغييراتي در احساسات انسان مي شود. بنابراين اگر عهده دار انجام کاري مي شويد و آن را با اعتماد به نفس صوري و ظاهري انجام مي دهيد، مطمئن باشيد احساس اعتماد به نفس واقعي در درونتان ريشه مي دواند.

از انسان هاي موفق کمک بخواهيد.

آيا شخص قابل اعتمادي را مي شناسيد که بتواند يکي پس از ديگري مسئوليت کارهاي جديد و همراه با ريسک را عهده دار شود؟ ببينيد که او چطور اين کار را انجام مي دهد! به خود جرئت دهيد و با اين گونه افراد ملاقات کنيد و دريابيد که چطور آنها مسئوليت هاي خطير را برعهده مي گيرند.

انسان هاي مطمئن به خود از کمک کردن به افراد خوشحال مي شوند و از اين طريق تلاش ها و تشويق هايي را که سبب شده امروز به چنين موقعيتي برسند تداعي مي کنند.

اگر فکر مي کنيد به ورزشکاري موفق غبطه مي خوريد و يا اگر در مورد زني که در شصت سالگي به دانشگاه پزشکي راه يافته است در روزنامه مطلبي خوانده ايد و آهي آرزومندانه کشيده ايد ، بدانيد که همين جا و همين حالا فرمول اعتماد به نفس را در دست داريد.

مطالعه بر روی گروهی از كارمندان و كارگران كانادایی نشان داده است كه استرس و تنش شغلی و هم چنین كمبود حمایت‌های اجتماعی در محیط‌های كاری، خطر ابتلا به اختلال روانی افسردگی را افزایش می‌دهد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،، اما كا روبرستون بكلمور محقق مركز پزشكی دانشگاه روچستر در نیویورك و محققان كانادایی از اطلاعات جمع آوری شده در مركز كانادایی پژوهش سلامت اجتماعی، برای انجام این تحقیق استفاده كرده‌اند. این اطلاعات از 24 هزار و 342 كارمند در سال 2002 جمع آوری شده است.

این محققان هم چنین، میزان طول عمر و دوره‌های 12 ماهه افسردگی و استرس‌های شغلی روانی - اجتماعی را مورد ارزیابی قرار دادند.

نتایج این تحقیق كه در مجله آمریكایی بهداشت عمومی منتشر شده، نشان داد: افزایش كشمكش‌های شغلی به میزان قابل ملاحظه‌ای با افزایش خطر ابتلا به افسردگی شدید رابطه مستقیم دارد. این تاثیر در مردان به مراتب بیشتر است، اما این در حالی است كه همین پژوهش نشان می‌دهد؛ عدم حمایت اجتماعی در محیط‌های كاری برای زنان و مردان به یك اندازه باعث بروز افسردگی می‌شود.

به گفته این محققان،‌ افسردگی در محیط كار یك مشكل اصلی بهداشت عمومی است كه باید بررسی شده و تحت درمان قرار گیرد.

استرس نوعی نیاز جسمی یا ذهنی است كه در ما پاسخ‌های خاصی را بر می‌انگیزد و به ما امكان می دهد تا با خطر مبارزه كنیم یا از آن بگریزیم. مقادیر كم استرس قادر است عملكرد شما را در اوضاع و احوال خاصی مثل ورزش و كار بهبود بخشد اما استرس بیش از حد به
سلامت شخصی آسیب می رساند. با مشخص نمودن شرایط استرس‌زا و یافتن راه‌هایی برای مقابله با آن، قادر خواهید بود، استرس‌های مضر را به حداقل برسانید.
منشأ استرس
استرس ممكن است از حوادث یا شرایط برونی، واكنش های فردی به تنش ها یا تركیبی از این عوامل ناشی شده باشد. از جمله منابع عمده برونی استرس می توان مشكلات درازمدتی مثل روابط خانوادگی ناراحت‌كننده طلاق بیماری‌های ناتوان كننده یا بیكاری و نیز تغییرات عمده حتی تغییرات خوشایندی مثل ازدواج یا اثاث‌كشی سفرهای دور و مهاجرت و جمع شدن استرس های روزانه مثل دیررفتن سركار دلشوره از امتحان . از جمله الگوهای رفتاری ایجادكننده یا تشدیدكننده استرس هم می توان ناشكیبایی و پرخاشگری، عدم اعتماد به نفس و احساسات سركوبگری مثل تنش یا اضطراب را بر شمرد.
تشخیص های نشانه‌های استرس
اگر نشانه های استرس، زود تشخیص داده شوند، برای پیشگیری از مشكلاتی كه برای سلامت ایجاد ممكن است شود، باید اقداماتی انجام داد. داشتن انرژی كمتر از حد معمول،كاهش اشتها یا خوردن بیش از حد معمول از جمله این نشانه‌ می‌باشد، ممكن است دچار سردرد یا زخم‌های دهان شوید و بیش از حد مستعد ابتلا به عفونت‌های خفیفی همچون سرماخوردگی شوید. اگر احساس استرس، زیاد باشد، ممكن است مضطرب، بغض كرده، تحریك‌پذیر یا غمگین باشید. خواب مختل شود و روابط با دیگران كدورت یابد. برای آن كه از این حالت رهایی یابید ممكن است به الكل، تنباكو یا موادمخدر وابسته شوید. اگر استرس موجب هر یك از این مشكلات شود، درصدد كمك از خانواده، دوستان یا پزشك خود برآیید.و بهیچ عنوان
اهمال نکنید