عامل موثر ديگر، آموزشگاه هاي کنکور هستند. آموزشگاه هاي کنکور نه تنها به جاي داوطلب و خانواده و مربيان وي برنامه ريزي مي کنند بلکه بخش مهمي از درآمد و اقتصاد خانواده داوطلب را به خود اختصاص داده اند. اقتصاد کنکور و تجاري شدن دانش بر اثر کسب درآمدهاي ناشي از پذيرش در آزمون دشوار کنکور از پيامدهاي رشد قارچ گونه آموزشگاه هاي کنکور است. ارزيابي داوطلبان از سوالات کنکور به عنوان معيار صلاحيت علمي آنها، آگاهي داوطلبان از رشته تحصيلي شان و ميزان امانت داري و شايستگي برگزار کنندگان کنکور و بحث لو رفتن سوالات از ديگر دغدغه هاي خانواده ها و نهادهاي مرتبط با کنکور است.
در اين رابطه ايسپا (مرکز افکارسنجي دانشجويان ايران) نظرات 683 نفر از داوطلبان کنکور دانشگاه ها را در قالب متغيرهاي تاثيرگذار يادشده مورد بررسي قرار داده است. در اين گزارش، نتايج اين پژوهش ذکر شده است.
فقط قبولي در کنکور مهم است نه رشته تحصيلي!
از نظر داوطلبان، 54 درصد خانواده ها به ميزان زيادي به قبولي آنها در کنکور حساس هستند و 17 درصد کمابيش اين حساسيت را دارند. بر اين اساس، بيشتر والدين فقط بر پذيرفته شدن فرزندانشان در کنکور تاکيد دارند و به رشته تحصيلي که در آن پذيرفته مي شوند، حساس نيستند. اين نکته مي تواند بيانگر اهميت صرف راهيابي به کنکور و عدم توجه به محتوا باشد.
تاثير برنامه ريزي آموزشگاه ها و داوطلبان يکسان است
تکنيک برنامه ريزي براي کنکور، تداعي کننده شيوه خاصي از برنامه ريزي توسط آموزشگاه هاي کنکور است. برنامه ريزي توسط آموزشگاه هاي کنکور نوعي وابستگي افراطي داوطلبان را موجب شده است. 56/5 درصد داوطلبان گفته اند که براي شرکت در کنکور، برنامه ريزي دقيق درسي نداشته اند و 43/5 درصد نيز برنامه ريزي داشته اند. نتايج، نشان مي دهد که متوسط مدت زمان برنامه ريزي براي کنکور، بيش از 7 ماه است. برخي از دو سال قبل و برخي تنها يک ماه قبل از کنکور برنامه ريزي دقيقي داشته اند. در مجموع 73 درصد داوطلبان حداکثر در فاصله يکسال تحصيلي باقي مانده تا کنکور به برنامه ريزي درسي اقدام کرده اند و فقط 25 درصد آنها مدت زمان بيشتري را بدين منظور صرف کرده اند

.